[:ka]
საქართველოს განსაკუთრებული გეოგრაფიულ-პოლიტიკურ-სტრატეგიული მდებარეობის და, ასევე, რამდენიმე ათასწლოვანი ისტორიის გათვალისწინებით, რთულია მოიძებნოს ქვეყანა, რომელთანაც მას პირდაპირი ან ირიბი კავშირი არ ჰქონია. ბუნებრივია, საქართველოს გარკვეული შეხება ჰქონდა ე.წ. „აბრეშუმის გზასთანაც“, რომელიც ძვ.წ. მეორე საუკუნიდან ახ.წ. მეთხუთმეტე საუკუნემდე ევროპასა და აზიას შორის ძირითად მაკავშირებელს წარმოადგენდა. მართალია, საქართველო არასოდეს არ წარმოადგენდა „აბრეშუმის გზის“ ძირითად ნაწილს – ის ერთ-ერთი შემოვლითი გზა იყო (ამაზე მეტყველებს ისიც, რომ „აბრეშუმის გზის“ ჩინურ თუ სხვა რუკებზე ძირითადი მარშრუტი ზოგჯერ კვეთს საქართველოს, ზოგჯერ – არა), მაგრამ ცნობები ჩინეთის შესახებ საქართველოში უძველესი დროიდან მოიპოვება, ხოლო „აბრეშუმის გზის“ ჯერ კიდევ უფრო სამხრეთით გადატანამ, ხოლო შემდეგ, საერთოდ გაუქმებამ სერიოზული ეკონომიკურ-პოლიტიკური ზიანი მიაყენა ჩვენს ქვეყანას.
2013 წელს, ჩინეთის პრეზიდენტმა წარადგინა „ერთი სარტყელი, ერთი გზის“ ანუ „ახალი აბრეშუმის გზის ეკონომიკური სარტყელის“ პროექტი. გრანდიოზული პროექტი გულისხმობს, ჭანგ ციენისა (ძვ. წ. II ს.) და ჭენგ ხეს (ახ.წ. XV ს.) მიერ წამოწყებული სახმელეთო და საზღვაო სავაჭრო გზების აღდგენა-გაფართოებას, სიანიდან ვენეციამდე სახმელეთო და ცუენჭოუდან ვენეციამდე საზღვაო „სარტყელის“ შექმნას და მიზნად ისახავს ევრაზიის კონტინენტზე მდებარე ქვეყნების თანამშრომლობის გაღრმავებას. პირვანდელ პროექტში საქართველო ასევე არსად არ იყო ნახსენები, თუმცა სიტუაცია მალევე შეიცვალა – ფაქტობრივად ერთ წელიწადში, ძირითადმა მარშრუტმა ჩრდილოეთით გადაინაცვლა და ჩვენც მის ნაწილად ვიქეცით.
[:]