[:ka]
ჩრდილოეთ ფვუძიენის პროვინციის შორეულ მხარეში, ძიანგსისა და ჭეძიანგის პროვინციის საზღვართან ახლოს, უ’ის მთის ქედი მდებარეობს, რომელიც ულამაზესი პეიზაჟითა და განთქმული ჩაითაა ცნობილი. ჩინელ ტურისტებს შორის ქედი ძალიან პოპულარულია, თუმცა საერთაშორისო დონეზე ის ნაკლებადაა ცნობილი. ფვუძიენის მთის მიმდებარე ტერიტორიაზე ასობით წლის განმავლობაში იწარმოებოდა ჩაი. თავდაპირველად მწვანე ჩაი წარმოიქმნა შეზღუდული რაოდენობით. შემდეგ ეს ყველაფერი შეიცვალა. დღეს მსოფლიოში შავი ჩაი ყველაზე გავრცელებულია.
სოფელ თუნგმუში მწვანე ჩაის წარმოებას მრავალწლიანი ისტორია აქვს. ერთხელ ერთ-ერთი მოსავლის აღების პერიოდში გენერალმა, რომელიც ძიანგსის შეტაკებებში მონაწილეობდა, საზღვარი ფვუძიენში გადაკვეთა და თავის მეომრებთან ერთად უ’ის (Wuyi ) მთებს შეაფარა თავი. მათ აიღეს სოფელი და მოსახლეობა გააქციეს. ბრძოლაში მყოფი მეომრები დასაძინებლად და დასასვენებლად ახლად დაკრეფილ ჩაის მოსავალს იყენებდნენ. რამდენიმე დღის შემდეგ მათ დატოვეს ტერიტორია. როცა სოფლის მცხოვრებნი თავიან სახლებს დაუბრუნდნენ, მათ ჩაის მოსავალი განადგურებული დახვდათ. ფოთლები იყო დატეხილი და დასრესილი. მცენარეს უკვე დაეწყო ოქსიდირება და ფერი შეცვლოდა. თავდაპირველად მათ გადაწყვიტეს, რომ გადაეყარათ განადგურებული მოსავალი. ამ დროს ერთ-ერთმა მცხოვრებმა განაცხადა, რომ დაეწვათ მოსავალი ფიჭვთან ერთად. ეს გამოიწვევდა ძლიერი და სურნელოვანი კვამლის წარმოქმნას. წვის შედეგად წარმოქმნილმა გამხმარმა ჩაის ფოთლებმა განსხვავებული სახეობის ჩაი წარმოქმნეს. სოფლელებმა ეს ჩაი ქალაქში მცხოვრებ ვაჭარს ჩაუტანეს და სთხოვეს პორტით ინდონეზიაში გადაეტანა. ამის შემდეგ ჩაი ევროპაშიც გავრცელდა.
პირველად თანამედროვე ჩინეთში, განსხვავებული არომატის შავი ჩაი სახელით, ჭენგშან სიაოჭუნგი გავრცელდა. ცინგის დინასტიის პერიოდში (1644-1911) ვაჭრობისთვის “ამოის” პორტი გაიხსნა. შავი ჩაი უ’ის მთებიდან მეტად პოპულარული გახდა და მასზე მოთხოვნა თანდათან გაიზარდა. თავისი უნიკალური და სრულიად განსხვავებული არომატის გამო, ის ჩინური პალატისთვის შეუფერებელი იყო, ამიტომაც მას ძირითადად ექსპორტისთვის ამზადებდნენ. მოვლენები 2007 წელს შეიცვალა, როდესაც ფვუძიენის პროვინციამ ოფიციალურად სოფელ თუნგმუს მცხოვრებთ სთხოვა, დაემზადებინათ შავი ჩაი ყოველგვარი დანამატების გარეშე.
შედეგად მიიღეს ჰაეროვანი და ტკბილი არომატის ჩაი, რომელსაც საჩუქრად გადასცემდნენ ოფიციალურ პირებს. ჩაი მალე საქვეყნოდ გახდა ცნობილი და ის იყიდებოდა ჩინეთის ყველა კუთხეში.
